Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Ένα από τα πιο δημοφιλή και αξεπέραστα τραγούδια της rock, το "Stairway to Heaven", έχει και την ανάλογη ιστορία που το συνοδεύει.
Καταλαμβάνει περίοπτη θέση σε όλες τις αντίστοιχες λίστες με τα καλύτερα rock τραγούδια και παρόλο τη μεγάλη διάρκειά του – απαγορευτική για πολλά ραδιόφωνα - κατέχει ρεκόρ ραδιοφωνικών μεταδόσεων μέχρι σήμερα. Το παράδοξο είναι ότι δεν κυκλοφόρησε, όπως συνηθίζεται ως sinlge, παρά μόνο ως ραδιοφωνικό promo, και έτσι δε μπήκε στα charts μέχρι το 2007 όπου και έγινε ψηφιακά διαθέσιμος ο κατάλογος των Led Zeppelin. Για πολλά χρόνια το κοινό αγόραζε ολόκληρο το τέταρτο άλμπουμ των Zeppelin μόνο και μόνο για να έχουν το “Stairway to Heaven”.
Αποτελεί σημείο αναφοράς για τους περισσότερους κιθαρίστες που το επιλέγουν σχεδόν πάντα μέσα στα πρώτα που προσπαθούν να μάθουν στο ξεκίνημά τους ώστε να αποδείξουν την αξία και τη δεξιότητά τους, ενώ η παρτιτούρα του συνεχίζει να κάνει τον μεγαλύτερο αριθμό πωλήσεων από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι της rock. Όσοι λατρεύουν το τραγούδι ισχυρίζονται ότι κανείς δεν πρέπει να το διασκευάζει γιατί απλώς το καταστρέφει. Οι Foo Fighters έπαιξαν μία χιουμοριστική εκτέλεση του τραγουδιού για να αποδείξουν του λόγου το αληθές.
Ο Jimmy Page ξεκίνησε να δουλεύει το ορχηστρικό μέρος από τις αρχές του '70, θέλοντας να φτιάξει ακόμα ένα επικό τραγούδι διάρκειας 15 λεπτών για τις συναυλίες τους. Τελικά το περιόρισε στα 8 λεπτά. Μέχρι το τέλος του χρόνου είχαν καταφέρει να ηχογραφήσουν μόνο την εισαγωγή, για την οποία πολλοί λένε ότι το ακουστικό κομμάτι μοιάζει με το “ Taurus” των Spirit, συγκρότημα που οι Zeppelin άνοιγαν τις συναυλίες τους στην Αμερική. Το κομμάτι ολοκληρώθηκε το '71 με τους στίχους του Robert Plant και την ηχογράφηση του κιθαριστικού σόλου από τον Page. Το τραγούδι, χωρίς το σόλο, το ηχογράφησαν για πρώτη φορά με εξοπλισμό των Rolling Stones, στο θρυλικό πλέον Headley Grange, ένα εγκαταλελειμμένο κρατικό κτήριο που είχε πολλή καλή ακουστική και χρησιμοποιούσαν αρκετά διάσημα συγκροτήματα της εποχής για τις ηχογραφήσεις τους. Εκεί ο Plant έγραψε τις περισσότερες στροφές των στίχων δίπλα στη φωτιά και ο Jones ολοκλήρωσε την ενορχήστρωση. Ο Page επέστρεψε στο studio και ηχογράφησε στη στιγμή τρία διαφορετικά αυτοσχέδια σόλο όπου και τελικά επέλεξε αυτό που του ταίριαζε καλύτερα με το υπόλοιπο κομμάτι.
Στη Μεγάλη Βρετανία κατ' αρχάς το τραγούδι αντιμετωπίστηκε με μεγάλη δυσπιστία από τον μουσικό τύπο και το κοινό. Οι Led Zeppelin χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι την περιοδεία τους στην Αμερική όπου ο κόσμος το αγάπησε αμέσως και ζητούσε να το ακούει συνεχώς στις συναυλίες τους και από το ραδιόφωνο.
Το “Stairway to Heaven” από την αρχή το σκέπαζε ένα πέπλο μυστηρίου και μέχρι σήμερα το ακολουθεί ο μύθος του κρυμμένου μηνύματος και της ωδής στον σατανά. Ο Plant έχει δηλώσει ότι ξεκίνησε να γράφει τις δύο πρώτες στροφές και από εκείνο το σημείο μέχρι το τέλος το χέρι του άρχισε να γράφει μόνο του. Αυτό σε συνδυασμό με την αδυναμία του να εξηγήσει το ολοκληρωμένο νόημα των στίχων οδήγησε στις πρώτες θεωρίες ότι είναι γραμμένο από το χέρι του διαβόλου (!). Βοήθησε βεβαίως και το γεγονός ότι κάποια χρόνια αργότερα ο Page αγόρασε το σπίτι του διάσημου αινιγματικού μάγου, μυστικιστή, αιρετικού και οτιδήποτε άλλου σκοτεινού τύπου, Alaster Crowley.
Το πράγμα όμως ξέφυγε από κάθε λογική όταν το '82 ένας τηλεπαρουσιαστής θρησκευτικού προγράμματος ισχυρίστηκε ότι πολλά rock τραγούδια, μεταξύ αυτών και το “Stairway to Heaven”, περιέχουν κρυφά μηνύματα για τον ακατονόμαστο και ότι μπορείς να τα ακούσεις αν βάλεις τον δίσκο να παίζει αντίστροφα. Άλλο που δε θελαν οι “πιστοί” κάθε είδους σκοτεινής συνωμοσίας και έβαλαν για άλλη μια φορά στο στόχαστρο τη rock. Η δισκογραφική και ο ηχολήπτης δήλωσαν ότι οι δίσκοι μας παίζουν μόνο προς μία κατεύθυνση και ο Plant απλώς είπε ότι αυτή δεν είναι η δική του αντίληψη για τη μουσική.
Ο ίδιος κουράστηκε σχετικά νωρίς να ερμηνεύει και να συζητάει για το “Stairway to Heaven”, το έχει χαρακτηρίσει τραγούδι για γάμους (sic) και μέχρι σήμερα έχει επιλέξει πολύ λίγες φορές να το τραγουδήσει ζωντανά. Προσωπικά, όπως και η πλειοψηφία, συμφωνώ με τον Page που το θεωρεί ένα από τα αριστουργήματά τους.
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου