Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Γεννημένη στο Βερμόντ το 1981, η Anaïs Mitchell ξεκίνησε να γράφει μουσική στο γυμνάσιο. Από τη μια λάτρευε τα τραγούδια που αφηγούνται ιστορίες, έχοντας εντρυφήσει στα πρώτα άλμπουμ του Bob Dylan, από την άλλη οι σαφώς προοδευτικές οικογενειακές καταβολές της ήταν σίγουρο ότι θα την έκαναν να μιλήσει για τα κακώς κείμενα που την περιτριγύριζαν. Οι τρεις πρώτοι δίσκοι της –The Song They Sang When Rome Fell (2002), Hymns For The Exiled (2004) και The Brightness (2007)– ήταν γεμάτοι άμεσες αναφορές σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα της εποχής, κυρίως βέβαια τον πόλεμο στο Ιράκ και τα εσωτερικά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα των μη προνομιούχων. Σε αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε η ιδέα που θα οδηγούσε στη δημιουργία του αριστουργήματός της και ενός από τα καλύτερα άλμπουμ του 2010.
Το Hadestown βασίζεται στον αρχαιοελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, που έχει μεταφερθεί όμως στην Αμερική της βαθιάς οικονομικής κρίσης, σε «καιρούς σκοτεινούς, που γίνονται όλο και πιο σκοτεινοί». Εδώ η αγάπη των δύο ερωτευμένων δεν κινδυνεύει από τον θάνατο, αλλά από την επιθυμία της Ευρυδίκης να ξεφύγει από τη μιζέρια πηγαίνοντας στη Hadestown (κατά λέξη «Αδούπολη»), μια υπόγεια κοινότητα χρυσωρυχείων όπου τους πάντες διαφεντεύει ο αδίστακτος κύριος Άδης, ο οποίος άλλωστε και της υπόσχεται την «καλή ζωή», όχι φυσικά χωρίς αντίστοιχα ανταλλάγματα.
Το Hadestown χαρακτηρίζεται από τη δημιουργό του «φολκ όπερα», επειδή αρχικά είχε συλληφθεί ως παράσταση επί σκηνής. Ο όρος όμως δεν αποτυπώνει σε καμία περίπτωση το πολυδιάστατο μουσικό αποτέλεσμα, που περιέχει επίσης στοιχεία τζαζ, μπλουζ, κάντρι και γκόσπελ και βρίσκεται πολύ μακριά από την ακουστική «αφέλεια» των προηγούμενων δίσκων της. Το ότι ένα τέτοιο εγχείρημα όχι μόνο διαφεύγει από τις κακοτοπιές του «γελοίου» ή «γραφικού», αλλά και καταφέρνει σε πολλά σημεία να αγγίζει τα όρια του μεγαλοφυούς, είναι απόδειξη της έμπνευσης και της μουσικής ωριμότητας της Mitchell, η οποία ευτύχησε να έχει κοντά της και κάμποσους εξαιρετικούς συνεργάτες: τον Justin Vernon (aka Bon Iver) στον ρόλο του Ορφέα, τον παλαίμαχο φολκ τραγουδιστή Greg Brown ως Άδη, την Anie DiFranco ως Περσεφόνη και τον Ben Knox-Miller (των Low Anthem) ως Ερμή, ενώ η ίδια ανέλαβε να ενσαρκώσει την Ευρυδίκη.
Σας συνιστούμε να αναζητήσετε τον δίσκο και να τον ακούσετε ολόκληρο – πρόκειται για πραγματική απόλαυση. Εμείς θα διαλέξουμε δύο από τα πιο δυνατά κομμάτια, δείγμα και των εξαιρετικών στίχων της Mitchell, που είναι ίσως πιο επίκαιροι παρά ποτέ.
Στο "Why We Build The Wall" ο Άδης μαθαίνει στους υποτακτικούς του ότι «τα τείχη τα χτίζουμε για να μας κρατούν ελεύθερους».
ANAÏS MITCHELL feat. GREG BROWN - WHY WE BUILD THE WALL
ΣΤΙΧΟΙ
Why do we build the wall?
My children, my children
Why do we build the wall?
Why do we build the wall?
We build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
How does the wall keep us free?
My children, my children
How does the wall keep us free?
How does the wall keep us free?
The wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
Who do we call 'the enemy'?
My children, my children
Who do we call 'the enemy'?
Who do we call 'the enemy'?
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
Because we have and they have not
My children, my children
Because they want what we have got
Because we have and they have not
Because they want what we have got
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
What do we have that they should want?
My children, my children
What do we have that they should want?
What do we have that they should want?
We have a wall to work upon!
We have work and they have none
And our work is never done
My children, my children
And the war is never won
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
Τέλος, ο μονόλογος του Ορφέα, που δεν απευθύνεται στον Άδη (ο οποίος είναι υπεράνω συγκίνησης και συμπόνιας), αλλά αναζητεί κάποιο ίχνος ελπίδας ότι δεν είναι όλα μάταια. Αξίζει να πούμε ότι ο Άδης επιστρέφει την Ευρυδίκη στον Ορφέα για να τον ξεφορτωθεί, επειδή θεωρεί την παρουσία του ονειροπόλου ποιητή στην επικράτειά του πιθανή αιτία εξέγερσης και αντίστασης.
ANAÏS MITCHELL feat. JUSTIN VERNON - IF IT'S TRUE
ΣΤΙΧΟΙ
If it's true what they say
If my love is gone for good
They can take this heart away
Thay can take this flesh and blood
Take my mouth that kissed her mouth
Take my tongue that sang her praise
Take my arms that used to reach out
In the dark where she lay
If it's true what they say
I'll be on my way
If it's true what they say
If there's nothing to be done
If there's no part to be played
If there's no song to be sung
Take this voice, take these hands
I can't use them anyway
Take this music and the memory
Of the muse from which it came
If it's true what they say
I'll be on my way
We can all be on our way
If it's true what they say
But the ones who tell the lies
Are the solemnest to swear
And the ones who load the dice
Always say the toss is fair
And the ones who deal the cards
Are the ones who take the tricks
With their hands over their hearts
While we play the game they fix
And the ones who speak the words
Always say it is the last
And no answer will be heard
To the question no one asks
So I ask you as a brother
And I ask you as a friend
And I ask you as a lover
And I ask you once again
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Ο.....!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκουσα ηδη δυο φορες το καθενα, με αιχμαλωτισαν...
Ευχαριστω για το μουσικο φροντιστηριο Αλεξ!
Βρηκα το αλμπουμ, ευχαριστουμε Αλεξ, Εξαιρετικο...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή