Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Αμερικανός τραγουδοποιός, ιδιαίτερα αγαπητός στους μουσικούς
και στους ψαγμένους ροκάδες της δεκαετίας του '70. Θεωρείται από τους σκαπανείς
του «Ήχου της Τάλσα» (Τulsa Sound), ενός υποείδους της ροκ μουσικής, που
συνδυάζει το μπλουζ, το ροκαμπίλι, την κάντρι και την τζαζ. Μεγάλες του
επιτυχίες τα τραγούδια After Midnight και Cocaine, που έκανε γνωστά ο Έρικ
Κλάπτον.
Ο Τζον Γουέλντον Κέιλ (John Weldon Cale), γνωστός ως Τζέι
Τζέι Κέιλ (JJ Cale), γεννήθηκε στην Πόλη της Οκλαχόμα στις 5 Δεκεμβρίου 1938.
Μεγάλωσε στην Τάλσα της Οκλαχόμα και αποφοίτησε από το τοπικό Λύκειο το 1956.
Οι μουσικές του ανησυχίες τον οδήγησαν στο Λος Άντζελες, όπου αρχικά δούλεψε ως
ηχολήπτης. Η αποτυχία του να καθιερωθεί ως μουσικός τον οδήγησε πίσω στην
Τάλσα, όπου για μία δεκαετία τα ίχνη του χάνονται. Το 1966 τον βρίσκουμε μέλος
των Leathercoated Minds. Το συγκρότημα ηχογραφεί ένα δίσκο με τίτλο A Trip down
the Sunset Strip, που περιέχει διασκευές γνωστών ψυχεδελικών τραγουδιών.
Το 1970 γίνεται γνωστός, όταν ο Έρικ Κλάπτον ηχογραφεί το
τραγούδι του After Midnight, που γνωρίζει μεγάλη επιτυχία στα τέλη της ίδιας
χρονιάς. «Ένιωσα υπέροχα γιατί έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα. Ήμουν άφραγκος
εκείνη την περίοδο και δεν είχα να φάω. Και δεν ήμουν νέος. Είχα ξεπεράσει τα
τριάντα» είπε σε μία συνέντευξή του. Την ίδια εποχή άλλαξε το όνομά του σε JJ
Cale, για να ξεχωρίζει από τον συνονόματό του Τζον Κέιλ των Velvet Underground.
To 1972 o Κέιλ κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο με τίτλο
Naturally και αμέσως αποσπά την προσοχή των μουσικόφιλων για τον ξεχωριστό
χαλαρό ήχο του, που συνδυάζει το μπλουζ, τη φολκ και την τζαζ, τα ρέοντα
κιθαριστικά σόλο και τα λακωνικά φωνητικά, αλλά και για την υιοθέτηση
προηγμένων τεχνικών ηχογράφησης. Η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία από το
πρώτο του άλμπουμ είναι το τραγούδι Crazy Mama, που έφθασε στο Νο22 του
αμερικανικού πίνακα επιτυχιών.
Μέχρι το 2009 κυκλοφόρησε άλλα 13 άλμπουμ, πάντα στο ίδιο
μοτίβο, που τον έκανε γνωστό. Το 2006 συνεργάστηκε με τον Έρικ Κλάπτον στο
άλμπουμ The Road to Escondido, το οποίο τιμήθηκε μεΓκράμι την επόμενη χρονιά.
Πολλά από τα τραγούδια του έγιναν επιτυχίες από άλλους
καλλιτέχνες και συγκροτήματα: The Band (Crazy Mama), Τζεφ Μπεκ (Magnolia),
Τζόνι Κας (Call Me The Breeze), Έρικ Κλάπτον (After Midnight, Cocaine), Μπομπ Ντίλαν (Cocaine), Γουάιλον Τζένιγκς (Clyde), Kansas (Bringing It Back), Lynyrd
Skynyrd (Bringing It Back, Call Me The Breeze, Same Old Blues), Tom Petty &
The Heartbreakers (Thirteen Days, Call Me The Breeze, I'd Like to Love You,
Baby), Τζόνι Ρίβερς (Crazy Mama, Don't Go To Strangers), Santana (Sensitive
Kind), Captain Beefheart (Same Old Blues) και Ράντι Κρόφορντ (Cajun Moon).
Ο Τζέι Τζέι Κέιλ, έχοντας υποστεί καρδιακή προσβολή, έφυγε
από τη ζωή στις 26 Ιουλίου 2013, σε νοσοκομείο της πόλης Λα Χόγια της
Καλιφόρνιας.
In my humble opinion JJ Cale is a very underestimated artist, not to mention that his "Cocaine" version is the best. Is it because of the originallity? Perhaps!
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
In my humble opinion JJ Cale is a very underestimated artist, not to mention that his "Cocaine" version is the best.
ΑπάντησηΔιαγραφήIs it because of the originallity? Perhaps!