Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Το Φλαμένκο (ισπ. Flamenco) είναι ένας ισπανικός όρος που αφορά ένα είδος μουσικής και χορού, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τον 19ο αιώνα.
Το φλαμένκο ενσωματώνει μια σύνθετη μουσική και πολιτισμική παράδοση. Προήλθε αρχικά από την περιφέρεια της Ανδαλουσίας, όπου αναπτύχθηκε σαν ξεχωριστή υποκουλτούρα με κέντρα τη Σεβίλλη, το Κάδιξ και τη Μάλαγα, στη συνέχεια όμως εξελίχτηκε σε χαρακτηριστικό κομμάτι του πολιτισμού ολόκληρης της Ισπανίας, ενσωματώνοντας και μετασχηματίζοντας λαϊκά μουσικά στοιχεία σε διαφοροποιημένες μουσικές φόρμες και από άλλες περιφέρειες, όπως η Μούρθια κι η Εξτρεμαδούρα.
Είναι γενικότερα παραδεκτό ότι το φλαμένκο δημιουργήθηκε από τη μοναδική συνύπαρξη και μείξη της αραβικής, ανδαλουσιανής, σεφαρδιτικής και τσιγγάνικης κουλτούρας στην περιοχή της Ανδαλουσίας πριν και μετά τη Ρεκονκίστα (Ανακατάληψη), την ιστορική δηλαδή περίοδο κατά την οποία οι Χριστιανοί βασιλιάδες ανακατέκτησαν την Ισπανία από τους Μουσουλμάνους. Χαρακτηριστικό μουσικό όργανο είναι η κιθάρα φλαμένκο.
Αυτό που σήμερα θεωρείται γνήσιο φλαμένκο, το τραγούδι των Τσιγγάνων της Ανδαλουσίας, καθιερώθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα. Το παλαιότερο είδος φλαμένκο είναι γνωστό ως Κάντε Χόντο (Cante Jondo): μια ανδρική φωνή, χωρίς συνοδεία οργάνων, διηγείται λυπητερές ιστορίες. Αργότερα προστέθηκε η κιθάρα και ο χορός.
Βασικά στοιχεία του φλαμένκο είναι το παίξιμο της κιθάρας φλαμένκο (toque), το τραγούδι (cante) και ο χορός (baile).
Στα τέλη του 18ου αιώνα, το φλαμένκο άρχισε να παρουσιάζεται σε ταβέρνες με τη συνοδεία κιθάρας, ενώ σύντομα προστέθηκε και ο χορευτής ή η χορεύτρια (ballaor/ballaora). Υπήρχαν επίσης άτομα που έδιναν το ρυθμό είτε με παλαμάκια είτε με χτύπημα των δαχτύλων, ενώ βασικό συστατικό του χορού φλαμένκο αποτελεί ο ήχος από τα πόδια των χορευτών (soniquete) και ο κοφτός βηματισμός τους (zapateado). Ο γυναικείος χορός αναδεικνύει τη χάρη του σώματος και των χεριών.
Παρά τις πολλές διαφορετικές του εκδοχές,το βασικό στοιχείο του φλαμένκο είναι η διατήρηση του duende,μιας έντονης και ζωντανής επικοινωνίας με το κοινό.
Στο χορό αυτό που μετράει είναι η γοητευτική κίνηση των ποδιών,γι'αυτό και τα φορέματα με τους φραμπαλάδες έχουν ένα ψηλό σκίσιμο στο μπροστινό τους μέρος.Στη δεκαετία του 1970,η χορεύτρια από τη Σεβίλλη Μανουέλα Καράσκο έφτασε την τεχνική αυτή στο αποκορύφωμά της. Όποιος έχει δει την ταινία Κάρμεν του Κάρλος Σάουρα(1983) θα πρέπει να θυμάται τον υπέροχο χορό της Κριστίνα Όγιος και του Αντόνιου Γάδες.Η γενιά τους μπορεί να βρίσκεται σε παρακμή,αλλά το δαυλό κουβαλάει το νέο αίμα,όπως ο Χοακίν Κορτές και ο ακόμα νεότερος Ισαάκ δε λος Ρέγιες.
Η κιθάρα φλαμένκο και η όμοιά της σχεδόν κλασική κιθάρα αποτελούν απόγονους του λαούτου. Οι πρώτες κιθάρες πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν στην Ισπανία το 15ο αιώνα. Η παραδοσιακή κιθάρα φλαμένκο είναι φτιαγμένη από ξύλο κυπαρισσιού και ερυθρελάτης, είναι πιο ελαφριά σε βάρος και πιο μικρή σε μέγεθος από την κλασική κιθάρα, κάτι που προκαλεί πιο οξύ ήχο. Επίσης, υπάρχουν διαφορετικές τεχνικές παιξίματος και πρόσθετα μουσικά εξαρτήματα.
Αρχικό και κύριο στοιχείο του Φλαμένκο ήταν το τραγούδι και όχι ο χορός, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση. Τα τραγούδια αυτά ακολουθούν αυστηρούς μουσικούς και ποιητικούς κανόνες, ενώ οι στίχοι τους (coplas) μπορούν να αποτελέσουν και μόνοι τους ξεχωριστά ποιήματα, το στυλ των οποίων μιμήθηκαν συχνά Ανδαλουσιανοί ποιητές, όπως ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
Το Κάντε Φλαμένκο μπορεί να χωριστεί σε κατηγορίες βάσει πολλών κριτηρίων, όπως για παράδειγμα το ύφος των τραγουδιών. Έτσι, με αυτό το διαχωρισμό, έχουμε το Cante Jondo, το Cante Chico και το ενδιάμεσο Cante Intermedio, που είναι λιγότερο έντονο αλλά πιο "στολισμένο" μουσικά, ωστόσο συγκινητικό και δύσκολο ερμηνευτικά.
Γενικά στοιχεία
Το φλαμένκο αναδύθηκε από τα κατώτερα κοινωνικά επίπεδα της Ανδαλουσίας κι έτσι του εξέλιπε το καλλιτεχνικό κύρος των μορφών τέχνης που αναπτύσσονταν και ήταν δημοφιλή εκείνη την περίοδο στη μεσαία και ανώτερη κοινωνική τάξη. Τα τραγούδια τους είναι κυρίως αυτοσχεδιασμοί που αποτυπώνουν τις διάφορες δυσκολίες που πέρασε ο λαός τους κατά τη διάρκεια των αιώνων. Βασικό στοιχείο της καλλιτεχνικής του μορφής αποτέλεσαν οι Τσιγγάνοι της Ισπανίας, των οποίων η παράδοση ήταν προφορική, συνεπώς τα παραδοσιακά τους τραγούδια περνούσαν από γενιά σε γενιά μέσω των μουσικών τους ερμηνειών στην τοπική κοινότητα.
Γενικότερα, λοιπόν, παρατηρείται μια έλλειψη καταγεγραμμένων ιστορικών στοιχείων σχετικά με το φλαμένκο, καθώς υπήρχε και έλλειψη ενδιαφέροντος από τους ιστορικούς και μουσικολόγους της εποχής: ένας περιορισμένος αριθμός πηγών, κυρίως από το 19ο αιώνα, καθώς και σημειώσεις και ταξιδιωτικές εντυπώσεις από Ευρωπαίους ταξιδιώτες. Το ενδιαφέρον άρχισε να αυξάνεται κατά τον 20ό αιώνα και από τη δεκαετία του 1980 κι έπειτα ξεκίνησε συστηματοποιημένη και πιο λεπτομερής έρευνα προς αναζήτηση νέων στοιχείων για το μουσικό αυτό είδος.
Όπως και με άλλες πλευρές της ισπανικής τέχνης, έτσι και στο φλαμένκο αναφέρεται ως άμεσα συσχετιζόμενος ο όρος "ντουέντε", ένας από τους πιο δύσκολα μεταφράσιμους, ο οποίος αναφέρθηκε σε μια διάλεξη του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και συνοπτικά υπονοεί ένα είδος "μαγείας", μυστηριακής δύναμης και ιδιαίτερης ανύψωσης της ψυχής του καλλιτέχνη που ερμηνεύει το χορό ή το τραγούδι.
Προέλευση
Προκειμένου να κατανοήσει κάποιος τις επιρροές και τις συνθήκες από τις οποίες δημιουργήθηκε το Φλαμένκο, θα πρέπει να δώσει προσοχή στην κουλτούρα και τη μουσική παράδοση της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Η ίδια η προέλευση του όρου φλαμένκο, συνεπώς και της ιστορίας του, έχει πολλαπλές ερμηνείες. Για παράδειγμα, στην ισπανική γλώσσα, ο όρος αυτός χρησιμοποιούνταν και για τους προερχόμενους από τη Φλάνδρα, κάτι που μπορεί να υποδηλώνει ότι το φλαμένκο έφτασε στην Ισπανία από Φλαµανδούς µετανάστες επί βασιλείας Καρόλου Ε'. Επίσης, ορισμένες εκδοχές δέχονται ως προέλευσή του τη Βόρεια Αφρική, ενώ άλλοι παρατηρούν επιρροές ακόμα κι από τη Βυζαντινή και Ινδική θρησκευτική µουσική.
Πριν την εισβολή των Μουσουλμάνων το 711, η Ισπανία των Βησιγότθων είχε υιοθετήσει το δικό της ξεχωριστό εκκλησιαστικό λειτουργικό, γνωστό ως μοζαραβική λειτουργία, η οποία είχε επιρροές από τη Βυζαντινή μουσική και διατηρήθηκε μέχρι το 10ο ή 11ο αιώνα. Ορισμένες θεωρίες, όπως του Ισπανού κλασικού μουσικού Μανουέλ ντε Φάγια, συνέδεαν με το φλαμένκο τα μουσικά αυτά ακούσματα και τον αρχαιοελληνικό Δωρικό τρόπο, ο οποίος αποκαλούνταν Φρυγικός. Δυστυχώς, λόγω της μορφής της μουσικής γραφής των Μοζαραβιτικών ύμνων, η θεωρία αυτή δεν έχει αποδειχτεί.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Νότιας Ισπανίας από τους Μωαμεθανούς, Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι ζούσαν σε σχετική αρμονία. Τότε έκαναν την εμφάνισή τους και οι πρώτες νομαδικές τσιγγάνικες φυλές της Ισπανίας, οι οποίες πιθανότατα προήλθαν από την περιοχή Παντζάμπ της Ινδίας.
Κατά τη διάρκεια της Επανάκτησης των ισπανικών εδαφών, η Κόρδοβα και η Σεβίλη έπεσαν στης αρχές του 13ου αιώνα, ενώ τελευταία η Γρανάδα το 1492. Έτσι, οι ανεπιθύμητοι πληθυσμοί καταδιώκονταν όλο και πιο νότια, ενώ σε αυτούς προστέθηκαν αργότερα και όσοι ήθελαν να ξεφύγουν από την Ιερά Εξέταση. Η συγχώνευση των Τσιγγάνων (Gitanos στα ισπανικά) με τους Εβραίους, τους Μουσουλμάνους και τους Ανδαλουσιανούς της Νότιας Ισπανίας οδήγησε στη "γέννηση" του φλαμένκο, ενώ η μουσική της Βόρειας Ισπανίας είχε καθαρά κελτικές επιρροές από τους προρωμαϊκούς χρόνους.
Κοινωνική αποδοχή και εξάπλωση του Φλαμένκο
Το Φλαμένκο δεν ήταν πάντα αποδεκτό από την συντηρητική άρχουσα τάξη, ίσως εξαιτίας του περιεχομένου των τραγουδιών του, τα οποία είχαν σαν θέμα τους τη βία, τον έρωτα δίχως κοινωνικές συμβάσεις, τη φυλακή κ.ά.
Από το 1850 μέχρι και το 1910 έχουμε τη λεγόμενη Χρυσή Εποχή του Φλαμένκο. Το φλαμένκο μπήκε σε πολλά cafes cantantes, όπου δίνονταν μουσικές παραστάσεις, έχοντας χάσει την κακή του φήμη, και κέρδιζε θαυμαστές από τις πλούσιες και πιο μορφωμένες κοινωνικές τάξεις. Οι συμμετέχοντες ήταν πλέον επαγγελματίες, ενώ γίνονταν διάσημοι και οι κιθαρίστες που συνόδευαν τους χορευτές φλαμένκο, οι οποίοι άρχισαν να επηρεάζονται από ακούσματα κλασικών κομματιών, υιοθετώντας τεχνικές που ενσωμάτωσαν στην παραδοσιακή μουσική. Για κάποιους, η περίοδος αυτή σηματοδοτούσε την εμπορευματοποίηση του παραδοσιακού φλαμένκο, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι με τους επαγγελματίες πλέον χορευτές και μουσικούς δημιουργούνταν υγιής ανταγωνισμός, ο οποίος με τη σειρά του γεννούσε μεγαλύτερη δημιουργικότητα και τεχνική αρτιότητα.
Θεωρείται πως οι χορευτές και οι τραγουδιστές του Φλαμένκο άσκησαν μεγάλη επίδραση σε καλλιτέχνες του 19ου αιώνα, αλλά και στους πρωτοπόρους των καλλιτεχνικών κινημάτων στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα (κυβισμός, ντανταϊσμός, σουρεαλισμός), κάτι που αναδεικνύεται στις μέρες μας μέσω εκθέσεων έργων τέχνης.
Κατά τη δικτατορία του Φράνκο (1936-1973), κυνηγήθηκαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος, καθώς και μειονότητες της χώρας. Οι Τσιγγάνοι, ωστόσο, της Ανδαλουσίας δεν είχαν τόσο την τύχη ομοεθνών τους στην κυρίως Ευρώπη, το 85% των οποίων βρήκαν το θάνατο στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έτσι, μέσα από την προφορική τους παράδοση συνέχισε να αναπτύσσεται η μουσική κι ο χορός του φλαμένκο.
Με την πάροδο των χρόνων, όταν αναπτύχθηκε και η μουσική τεχνολογία και βιομηχανία, το Φλαμένκο βγήκε εκτός των συνόρων της Ισπανίας κι έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι, άρχισαν να αναπτύσσονται επιμέρους είδη φλαμένκο, με επιρροές, για παράδειγμα, από τη Λατινική Αμερική και κυρίως την Κούβα, ενώ η επίδραση της τζαζ έφερε και την προσθήκη μη παραδοσιακών οργάνων, όπως το φλάουτο, κρουστά, μπάσο και σαξόφωνο.
Κατά το 19ο αιώνα, το φλαμένκο και η συσχέτισή του με τους Ανδαλουσιανούς Τσιγγάνους άρχισε να γίνεται δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη μέχρι και τη Ρωσία, με αποτέλεσμα να φτάσουν να γίνουν "απαραίτητο" θέαμα για όποιον ταξίδευε στην Ισπανία. Συνθέτες έγραφαν μουσικά έργα και όπερες με θέματα τσιγγάνικα και φλαμένκο, σύμφωνα με τη δική τους πεποίθηση. Η Ισπανία ταυτίστηκε με τους Τσιγγάνους και το φλαμένκο, προς δυσαρέσκεια των μη-Ανδαλουσιανών Ισπανών. Η τάση αυτή οφείλεται στο γενικότερο ενθουσιασμό που παρατηρούνταν εκείνη την περίοδο στην Ευρώπη σχετικά με φολκλορικές παραδόσεις χωρών.
Στη σύγχρονη Ισπανία, η κυβέρνηση υποστηρίζει το φλαμένκο ως βασικό στοιχείο της τουριστικής ανάπτυξης της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει τόσο υποστηρικτές όσο και επικριτές, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το παραδοσιακό φλαμένκο σαν καλλιτεχνική έκφραση πρέπει να αναπτύσσεται και να εντοπίζεται στους αρχικούς θύλακές του, την ισπανική επαρχία, και όχι να καταλήξει "μουσειακό είδος". Επίσης, υπερασπιστές του "γνήσιου φλαμένκο" θεωρούν ότι δεν έχουν όλοι επαρκή γνώση και τεχνική, με αποτέλεσμα να έχουν οδηγήσει στη θεώρηση που πολλοί έχουν για το φλαμένκο ως "φολκλορικό θέαμα".
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου