Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Αν βάλουμε σε ένα blender τους the XX και τους Florence and the Machine, το κοκτέιλ που θα βγει θα είναι το φρέσκο London Grammar. Μετά τα μινιμαλιστικά electro-pop "Metal & Dust" και "Hey Now", το σπάνιο ταλέντο της Hannah Reid αποκαλύφθηκε στο "Wasting Μy Young Years", συνδυασμένο με ένα ασπρόμαυρο (τραβηγμένο σε 35mm) φιλμ.
Oι London Grammar έχουν ήδη δημιουργήσει το δικό τους fan base στην Βρετανία, κυκλοφορώντας μέχρι τώρα 3 EP's μέσα στο 2013, ("Metal & Dust", "Wasting My Young Years" και πριν λίγες μέρες το "Strong") και κάνοντας αμέτρητα live.
Πρόκειται για ένα τρίο που αρέσκεται στο να χρησιμοποιεί new wave/electro ήχους για να δημιουργήσει ένα soulful αποτέλεσμα, πηγαίνοντας τους ηχητικούς πειραματισμούς των The XX ένα βήμα παραπέρα. To debut album τους με τίτλο "If You Wait" κυκλοφορεί στις 9 Σεπτεμβρίου και αναμένεται να αναδειχθεί σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
Η τραγουδίστρια Hannah Reid και ο κιθαρίστας Dan Rothman συναντήθηκαν στην αίθουσα διαμονής στο Nottingham University κατά το πρώτο έτος της φοίτησής τους το 2009. Ο Rothman είδε μια φωτογραφία της Reid στο Facebook με μια κιθάρα και έστειλε ένα μήνυμα για να δει αν θα ήθελε να συνεργαστεί μαζί του.
Ο Multi-instrumentalist Dot Major (πλήκτρα, djembe, τύμπανα) προστέθηκε αργότερα, μετά από πρόταση της φίλης του Rothman.
Η μπάντα ξεκίνησε παίζοντας σε χαμηλών τόνων συναυλίες σε τοπικό μπαρ. Αρκετά χρόνια αργότερα, το Δεκέμβριο του 2012, το τρίο δημοσίευσε το ντεμπούτο τους single "Hey Now" στο διαδίκτυο. Ως τις 14 Ιουλίου 2013, το τραγούδι είχε λάβει πάνω από 800.000 χτυπήματα στο YouTube.
Το EP τους "Metal & Dust" ακολούθησε τον Φεβρουάριο του 2013, και μπήκε στην πρώτη πεντάδα των iTunes στην Αυστραλία. Κυκλοφόρησαν το single τους "Wasting My Young Years" τον Ιούνιο του 2013, φθάνοντας στον αριθμό 31 στο UK Singles Chart
Τον ίδιο μήνα συμμετείχαν στο άλμπουμ με τίτλο "Settle", των Disclosure, με το κομμάτι "Help Me Lose My Mind". Επίσης η μπάντα έχει ηχογραφήσει 2 Live Sessions για το Radio 1 του BBC, ενώ το καλοκαίρι του 2013 πήρε μέρος σε δέκα φεστιβάλ στην Ευρώπη.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησαν το τρίτο τους EP με τίτλο Strong, στο ομώνυμο δε single θα βρούμε στο b-side μια ηχογράφηση που έγινε για τις ανάγκες του session, Maida Vale του BBC και αφορά τη διασκευή του πολύ γνωστού μας "Wicked Game" του Chris Isaak. Ακούγοντας το θα διαπιστώσουμε όλοι πως η δυνατή ερμηνεία της τραγουδίστριας Hannah Reid δίνει στο τραγούδι μια αισθαντική και ταυτόχρονα «αναζωογονητική» νότα!
Οι London Grammar ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους album στις 9 Σεπτεμβρίου και εμείς διαλέξαμε να σας παρουσιάσουμε το "Nightcall" (Kavinsky Cover), "Wasting Μy Young Years" μαζί με το behind the scenes video που πραγματικά αξίζει να παρακολουθήσετε καθώς επίσης και τη διασκευή στο "Wicked Game" που πιθανότατα δεν θα υπάρχει στο άλμπουμ.
Πολύ καλή η Hannah — ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στην Dido και την Beth Orton! Στις διασκευές τα σπάνε: βάζουν κάτω και τη ρομποτική χαζομάρα των Kavinsky και την υπερβολική δόση γλυκερότητας του Chris Isaak. Καλή συνέχεια!
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Πολύ καλή η Hannah — ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στην Dido και την Beth Orton! Στις διασκευές τα σπάνε: βάζουν κάτω και τη ρομποτική χαζομάρα των Kavinsky και την υπερβολική δόση γλυκερότητας του Chris Isaak. Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφή