Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Λήψη συνδέσμου
Facebook
X
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
“Birds Have To Fly”, ο νέος jazz δίσκος της Αλέξιας και του Peter Massink…
Μια ανάσα πριν τα βραβεία Grammy η Αλέξια! Ο νέος JAZZ δίσκος της Αλέξιας και του Peter Massink έχει τον τίτλο: “Birds Have To Fly“ και πρόκειται να κυκλοφορήσει παγκόσμια σύντομα. Περιέχει καινούργιες συνθέσεις του Peter Massink ενορχηστρωμένες με μαεστρία από τον ίδιο σε στίχους και ερμηνεία της Αλέξιας! Οι μελωδίες του Peter Massink, πλούσιες, βαθιές όπως και οι στίχοι της Αλέξιας οι οποίοι είναι βαθιά ποιητικοί, προσωπικοί, υποβλητικοί. Η φωνή της Αλέξιας, για άλλη μια φορά μαγευτική με ένα διαφορετικό τρόπο από την προηγούμενη δουλειά της, το εξαιρετικό Re-bE. Κάθε φορά αποπνέει μια διαφορετική δύναμη η οποία μεταδίδεται σε όλους, με μιά υφή η οποία γιά άλλη μια φορά υπενθυμίζει στο κοινό της, όλους εμάς που την γνωρίζουμε από τα πρώτα της χρόνια, και που υπήρξαμε μάρτυρες στην θαυμάσια εξελικτική πορεία της, αλλά και σε όσους την πρωτοακούν: πόσο σπουδαία και Αληθινή καλλιτέχνις είναι! Η τραγουδίστρια και δημιουργός και ο συνεργάτης της Peter Massink έχουν προεπιλεγεί να είναι υποψήφιοι στη φετινή 56η απονομή για το CD τους, με τίτλο «Birds have to fly». Η Αλέξια μας έχει συνηθίσει σε υψηλών προδιαγραφών μουσικές εκπλήξεις αφού το 1996 κυκλοφόρησε τον 1ο Jazz δίσκο της “IN A JAZZ MOOD” στον οποίο παίζει ο ίδιος ο θρυλικός CHICK COREA, ο JOHN PATITUCCI, ο Gary Novak, ο Peter Massink, o Antoni Donchev, o Σταύρος Λάντσιας ο οποίος έκανε την μουσική προετοιμασία γιά την ηχογράφηση που έγινε στο τότε στούντιο του Chick Corea στο Λος Άντζελες, το Mad Hatter! Στον δίσκο αυτό η Αλέξια τραγούδησε το δύσκολο “SPAIN”. Η Αλέξια είναι η 3η στον κόσμο και η μόνη γυναίκα, που όχι μόνο τραγούδησε το “SPAIN”, αλλά το τραγούδησε συνοδευόμενη από τον ίδιο τον συνθέτη και πιανίστα, ο οποίος κατά το παρελθόν έχει συνοδεύσει μόνο τους σπουδαιότατους Al Jarreau και Bobby McFerrin στο ίδιο τραγούδι. Η Αλέξια, είναι φτιαγμένη από αυτή την στόφα, την σπάνια η οποία παραπέμπει μόνο στις σπουδαίες γυναικείες Φωνές της Υφηλίου. Τα θέματα που πραγματεύεται, πού τόσο ουσιαστικά και με τον δικό χαρακτηριστικό τρόπο ερμηνεύει εδώ, είναι επίσης ένα από τα δώρα που μας προσφέρει και με αυτές τις λέξεις έτσι όπως της εναπόθεσε την μία δίπλα στην άλλη, μας συμπαρασύρει σέ καινούργιους τρόπους και δρόμους τους οποίους εξερευνούμε μαζί της. Αυτό το έργο είναι τόσο μουσικά όσο και λογοτεχνικά άρτιο. Το μήνυμα του δίσκου καθαρό και άμεσο: “Μέσα από ότι προσπαθεί να μας αλλάζει, να παραμένουμε η Αυθεντική μας φύση, όπου όλα είναι οικεία, απλά, εύκολα. Έχουμε την άδεια συμπαντικά, να πετάξουμε ελεύθερα και άφοβα, σε ουρανούς που μας καλούν” όπως η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικά. Οι επιρροές της όπως λέει η ίδια, μέρος της έμπνευσης της, είναι μουσικοί, ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, εκπρόσωποι της Φεμινιστικής Λογοτεχνίας, τέχνη γυναικών δημιουργών όπως των: Betty Carter, την οποία και γνώρισε όταν ακόμα η Αλέξια σπούδαζε στο BERKLEE COLLEGE OF MUSIC, όπου η Carter ερχόταν γιά διαλέξεις. Την Betty Carter η Αλέξια ξαναείδε αρκετές φορές όταν πήγε στο Λος Άντζελες το 1994 γιά την ηχογράφηση με τον Corea. Κατά την διάρκεια των σπουδών της, ο επίσης θρυλικός Βιμπραφονίστας της Jazz, ο Gary Burton ήταν καθηγητής της Αλέξιας. Άλλες επιρροές, η Nina Simone, Billie Holiday, Alice Coltrane, Abbey Lincoln, Ella Fitzgerald, μιά από της αγαπημένες της Αλέξιας. Έμπνευση και οι: Langston Hughes ποιητής και εκπρόσωπος του Harlem Renaissance, η Sylvia Plath, η Anne Sexton, η Hélène Cixous, ο Jacques Derrida, η Frida Kahlo, η Louise Bourgeois, Gertrude Stein, Djuna Barnes, Jamaica Kinkaid, η Αβάντ γκάρντ ακορντεονίστρια Dr. Pauline Oliveros, η Rachel Rosenthal η οποία διδάσκει αυτοσχεδιασμό, την οποία η Αλέξια γνώρισε στο Los Angeles εκεί που έζησε η άλλη αγαπημένη της, η Maya Deren, η κυριότερη εκπροσώπος του πειραματικού κινηματογράφου και της Avant garde. Αυτοί είναι ορισμένοι από τους ‘δασκάλους’ της. Το “Birds Have to Fly” αποτελεί ένα συνδυασμό στοιχείων από τα κινήματα της Harlem Renaissance, των Μπήτνικς, της Nina Simone, του Eric Dolphy. Ο δίσκος αυτός έφερε πολλούς μουσικούς μαζί, από πολλές χώρες, να συνδημιουργήσουν: Ολλανδία, Ουγγαρία, Κύπρο, Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία, Αμερική. Ο καθένας τους να προσθέτει και να προσφέρει στοιχεία της δικής του χώρας, της δικής του κουλτούρας και παράδοσης. To τραγούδι “As A Last Resort“, είναι το μουσικό θέμα της ταινίας μικρού μήκους Film Noir του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Ησαία, με τον ίδιο τίτλο, η οποία κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε στο Λος Άντζελες. Στην ταινία η Αλέξια παίζει και ως ηθοποιός δίπλα στον διάσημο νέο ηθοποιό Keegan Allen και πρωταγωνιστή της σειράς του ABC “Pretty Little Liars”. Καλή Επιτυχία λοιπόν στα παιδιά και τους ευχαριστούμε που μας δίνουν κάθε φορά το καλύτερο τους χωρίς να σκέφτονται: “για να δούμε φέτος τι πουλάει…”
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
...ένα μουσικό ταξίδι γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo... Το dark ambient project, trajedesaliva (Mon Ninguén & unavena) από τη Γαλικία της Ισπανίας, συνεργάζεται με τον γεννημένο στη Μαδρίτη τραγουδιστή και πιανίστα Maud the Moth (Amaya López-Carromero) για να δημιουργήσει ένα soundtrack για το έργο του Remedios Varo. Το soundtrack έχει το τίτλο "Bordando el manto terrestre" (Κεντώντας τον μανδύα της Γης) και είναι ένα μουσικό ταξίδι dark ambient/drone/gothic synth με μια πινελιά νεοκλασικού και αιθέριου και περιστρέφεται γύρω από τον φανταστικό, ονειρικό κόσμο του σουρεαλιστή ζωγράφου Remedios Varo, ενός ζωγράφου που γεννήθηκε στην Ισπανία το 1908 και έζησε εξόριστος στο Μεξικό μέχρι τον θάνατό του το 1963. Χρησιμοποιώντας αναλογικά συνθεσάιζερ, ένα οπλοστάσιο ακουστικών οργάνων και πολύπλευρων φωνών, οι μουσικοί των δύο αyτών project φέρνουν αντίστοιχες ιδιοσυγκρασίες στην παλέτα, δημιουργώντας ένα soundtrack γεμάτο ...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου