Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Η Joanna Drigo είναι μια νεαρή τραγουδοποιός που έκανε το δισκογραφικό ντεμπούτο της τον Ιούνιο του 2008 με το άλμπουμ “Κάποιες ώρες γεννιούνται τα όνειρα”. Ξεκίνησε την καριέρα της όταν την άκουσε ο Φίλιππος Πλιάτσικας σε μια οντισιόν, στον Σταυρό του Νότου και την επέλεξε, να τον συνοδέψει στο χειμερινό πρόγραμμά του.
Ο ίδιος έγραψε: "Σε μία οντισιόν στον "Σταυρό του Νότου" ανάμεσα στα παιδιά που ήρθαν ήταν και ένα κορίτσι με ένα περίεργο όνομα, Joanna Drigo. Aντί για οποιαδήποτε διασκευή προτίμησε να εμφανιστεί παίζοντας ένα δικό της τραγούδι. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που την άκουσα, κατάλαβα ότι η κοπέλα αυτή είχε πολλά πράγματα να πει. Γι αυτό και αισθάνθηκα την υποχρέωση να προσπαθήσω να βρω ένα βήμα να το κάνει. Είναι μαγικό μέσα στα χιλιάδες πράγματα που μας βομβαρδίζει η εποχή πως κάτι πραγματικά καινούργιο εξακολουθεί να σε πιάνει απ' το μανίκι και να σε κάνει να το προσέξεις. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Είμαι σίγουρος ότι αυτό που ένιωσα εγώ ακούγοντας τη φωνή και τα τραγούδια της θα το αισθανθείτε κι εσείς. Το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι καλό ταξίδι και καλή ακρόαση!"
Η Joanna Drigo (κατά κόσμον Ιωάννα Δριγκοπούλου) γεννήθηκε τον Οκτώβρη του 1986 στην Αθήνα. Όταν ήταν μικρή της άρεσε να ακούει τις κασέτες του "νέου κύματος" της μαμάς της και τους δίσκους του Σαββόπουλου του μπαμπά της. Κάτι βράδια μάλιστα θυμάται να κάθεται στο πίσω κάθισμα του Lada Niva του μπαμπά της και να ακούει την περίεργη φωνή του Βασίλη Τσιτσάνη στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου με μεγάλη προσοχή και συγκίνηση.
Ήθελε από μικρή να τραγουδάει, αλλά δεν ήξερε πώς και πού. Στα οχτώ της χρόνια πήγε σε ένα ωδείο και ζήτησε να μάθει τραγούδι, όμως της είπαν ότι είναι πολύ μικρή για αυτό και θα έπρεπε να περιμένει άλλα έξι χρόνια. Έτσι, ξεκίνησε κλασική κιθάρα για να γλυκάνει τον πόνο της. Ομως, μερικές φορές και κάπως στα κλεφτά πήγαινε στον δάσκαλο φωνητικής που έκανε μάθημα στην διπλανή αίθουσα από την δική της και τραγουδούσαν μαζί… φυσικά «το χοντρό μπιζέλι».
Στα δεκατέσσερα ξεκίνησε επιτέλους τα πολυπόθητα μαθήματα φωνητικής και έφτιαξε την πρώτη της μπάντα , που ήταν φανερά επηρεασμένη από την μόδα της εποχής, δηλαδή τα girl groups...αλλά δεν πήγε και πολύ μακριά αυτό τον εγχείρημα… Στα δεκαοχτώ πέρασε στην Πληροφορική του Πανεπιστημίου Πειραιώς και για κακή τύχη του πατέρα της, έμπλεξε με πολλές μπάντες, άρχισε να γράφει αγγλόφωνα κομμάτια και να κάνει live σε μαγαζιά της γειτονιάς.
Μετά από δύο χρόνια έφτιαξε την σελίδα της στo MySpace και αυτό ήταν το σημείο στο οποίο το όνομα της δέχτηκε ένα μικρό ρετουσάρισμα έτσι ώστε να ταιριάζει με τα υπόλοιπα λατινικά ονόματα της ιστοσελίδας. Έτσι την κάλεσαν να συμμετάσχει στην οντισιόν για την δεύτερη φωνή του Φίλιππου Πλιάτσικα, στην οποία και πέρασε με επιτυχία. Από τότε, μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα έκανε μία τεράστια περιοδεία και έμαθε με υπερεντατικά μαθήματα την δουλειά που θα ακολουθούσε και η ίδια τα επόμενα χρόνια.
Το ντεμπούτο άλμπουμ της με τον ευρηματικό τίτλο πρόκειται για μία pop-rock παραγωγή με αγριεμένες αλλά και ευαίσθητες συνθέσεις σε παραγωγή Φίλιππου Πλιάτσικα, έξυπνα γραμμένο στίχο ελληνικό αλλά και αγγλικό και με τραγούδια γραμμένα από τη πρώτη ως τη τελευταία νότα από την ίδια τη Joanna. Η τραγουδίστρια δείχνει να τα καταφέρνει πολύ καλά σε όλα. Ερμηνεύει με την απαραίτητη “αγριάδα” όπου είναι απαραίτητο αλλά και με συναίσθημα όταν οι τόνοι πέφτουν. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν μέσα από το cd είναι τα πιο “slow”, όταν η Joanna τραγουδάει μόνο με μια κιθάρα όπως το “κάποιες ώρες γεννιούνται οι ήρωες”, “αλλεργία στις δεσμεύσεις” και “Βίκυ”. Μέσα από τα οποία είναι ξεκάθαρο πως η Joanna Drigo “ξέρει να τραγουδάει”…
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Joanna Drigo συνεργάστηκε στην σκηνή με πολλούς καλλιτέχνες όπως την Μάρω Μαρκέλλου, τους Lexicon Project, τον Βασίλη Μπαμπούνη, την Ισμήνη Πεπέ, τον Nomik, την Lia Hide και άλλους.
Μετά από αναρίθμητα live και συμμετοχές σε φεστιβάλ στην Αθήνα και την επαρχία, η νέα τραγουδοποιός επιστρέφει κατασταλλαγμένη πια στον στίχο, στην ερμηνεία και τον ήχο της, παρουσιάζοντας δέκα νέα ελληνικά τραγούδια στο καινούριο της άλμπουμ με τίτλο "Ζυγός στη Καρδια" που κυκλοφορεί από την Antelma Music του Στάθη Δρογώση. Τα τραγούδια είναι γραμμένα σε στίχους και μουσική της Joanna Drigo εκτός από τα: «Μην αλλάξεις για μένα» και «Δεν έχω μπάλλα» που ανήκουν στον Βαγγέλη Μαρκαντώνη, ο οποίος υπογράφει την παραγωγή και την ενορχήστρωση του άλμπουμ. Δύο από αυτά ( "Ναρκισσιστής" και "Βουλιάζω" ) έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο σε διαφορετικές κατά καιρούς εκτελέσεις, ενώ στο συγκεκριμένο άλμπουμ το τραγούδι «βουλιάζω» παρουσιάζεται με τη μορφή του demo που έκανε η Joanna όταν το έγραψε.
Μελωδίες που σε παίρνουν από το χέρι και ταξιδεύετε παρέα… με αναμνήσεις, συναισθήματα και σχέδια για το μέλλον. Η Joanna Drigo πάντα με την ακουστική της κιθάρα, μοιράζεται εμπειρίες, ερωτικές ιστορίες, απογοητεύσεις, «θέλω» και «δεσμεύσεις», με αισιοδοξία και προσδοκίες για τρελά όνειρα. Το single «Μην αλλάξεις για μένα (Μπλε)», μας έκλεισε πρώτο το μάτι πονηρά, προσκαλώντας μας σε ένα μουσικό σύμπαν γεμάτο προκλήσεις. Τις προκλήσεις της Joanna Drigo… ηλεκτρικές, μελωδικές και λίγο ρετρό…
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Στις μπαλάντες της (βιντεο 1-3) ειναι πολυ ωραια η ακουστική της και στιχουργικη της εξιστόρηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή