Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Η Orion Rigel Dommisse είναι τραγουδίστρια και τραγουδοποιός με βάση της το Providence του Rhode Island αλλά η ίδια γεννήθηκε στο Newport News της Virginia και εκεί μεγάλωσε, σε μια περιοχή με πολλές μουσικές σκηνές. 'Έχοντας πολύ καλό "μουσικό" αυτί, μάθαινε εύκολα τα τραγούδια που έπαιζε ο κιθαρίστας θείος της. Εκείνος αντίθετα δεν διέθετε καλό αυτί και της ζητούσε να τον βοηθάει γράφοντάς του τη μουσική. Η μικρή τότε Orion δεν ήξερε καν να γράφει μουσική και έτσι σημείωνε μόνο τα ονόματα από τις νότες. Ξεκίνησε να παίζει πιάνο σε ηλικία εννέα ετών, το παίξιμό της όμως ενοχλούσε τους παππούδες της και έτσι παρακάλεσε η ίδια για έναν δάσκαλο πιάνου, έτσι έμαθε και αγάπησε τη μουσική.
Μεγαλώνοντας πέρασε και από κάποιες μπάντες, με σημαντικότερη το progressive rock συγκρότημα, "Kiss Kiss", ενώ τώρα που ακολουθεί σόλο καριέρα κάνει κάποιες εμφανίσεις με τους "Eyesores".
Το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο "What I Want From You Is Sweet" δημιουργώντας ένα είδος μουσικής που ανακατεύει folk, indie και dreampop μελωδίες και πιστέψτε με, το έκανε εξαιρετικά. Τα τραγούδια του άλμπουμ που είναι βγαλμένα μέσα από προσωπικά βιώματα αλλά και από τη φαντασία της και διηγούνται ιστορίες για χωρισμούς, ασθενείς οργανισμούς αλλά και πριγκίπισσες και κάστρα, σε γοητεύουν και δύσκολα φεύγουν από το μυαλό σου. Ακολούθησε το 10" vinyl album με τίτλο "Chickens" που κυκλοφόρησε το 2011.
Και τα δύο αυτά άλμπουμ πέρα από την όμορφη ακουστικά μουσική από το τσέλο, το βιολί και τα άλλα έγχορδα που χρησιμοποιήθηκαν χαρακτηρίζονται και από την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της Orion Rigel. Τη μουσική της πολλοί την αναφέρουν σαν "new folk" και τη κατατάσσουν μαζί με ονόματα όπως Joanna Newsom και Devendra Banhart, η ίδια αναφέρει πως δεν της αρέσει να μπαίνουν "ταμπέλες" στη μουσική της και πως αυτό γίνεται καθαρά για λόγους marketing επειδή κάποιοι θέλουν να την ταξινομήσουν, κάτι που εκείνη δεν το θέλει. Αν υπάρχει μια μπάντα που ίσως την επηρεάζει, αυτή είναι οι "The Residents" τους οποίους λατρεύει.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε σε 12" βινύλιο από την What a Mess! Records το νέο της άλμπουμ με τίτλο "Omicron". Εδώ η Orion Rigel Dommisse κάνει ένα βήμα μπροστά και ντύνει τις πραγματικά υπέροχες συνθέσεις του άλμπουμ με εξαιρετικές κιθάρες και ντραμς που έλειπαν εντελώς από τις προηγούμενες δουλειές της. Το αποτέλεσμα είναι ένας πιο pop δίσκος, dreampop θα μπορούσαμε να πούμε, horror pop θα έλεγα εγώ, μιας και τα εννέα κομμάτια του άλμπουμ είναι ιστορίες με τέρατα, δαίμονες και άλλα συναφή που στοιχειώνουν τις νύχτες στη φαντασία της Orion Rigel. Η ίδια έγραψε και τραγουδάει όλα τα κομμάτια. Ακόμα παίζει πιάνο και συνθεσάιζερ ενώ αυτή τη φορά αφήνει το cello στην Janel Leppin, μια σπουδαία μουσικό που έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με την Marissa Nadler. Οι υπόλοιποι μουσικοί που πήραν μέρος στην ηχογράφηση είναι οι Jens Bosten (bass, harmony vox), Eddy Crampes (guitar, harmony vox), Emmanuel Mario (drums, percussion) και Benjamin Glibert (guitar, contrabass στο "Take Her Away"). Το κομμάτι αυτό είναι και η κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, ενώ αν μπορώ να πω πως κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν περισσότερο θα διαλέξω τα: "Nightgaunt", "Hewn", και "Cave".
Περισσότερα για το άλμπουμ "Omicron" της Orion Rigel Dommisse στο link που ακολουθεί:
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου