Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
Η πρώτη metal μουσική θεατρική παράσταση...!!! Η «Λέσχη Γονεοκτόνων», η αμφιλεγόμενη και καυστική συλλογή διηγημάτων του Ambrose Bierce (1842-1913) παρουσιάζεται δραματοποιημένη για πρώτη φορά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε συνεργασία με το Σπίτι της Κύπρου, για τρεις μόνο παραστάσεις, σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Ανδρέου.
Οι Okwaho, ζωντανά επί σκηνής, επενδύουν το αλλόκοτα υπέροχο κείμενο με doom sludge metal μουσική σε πρωτότυπη σύνθεση.
Ο “Bitter Bierce” ανεβαίνει στη σκηνή
O πικρός Bierce. Έτσι αποκαλούσαν τον Ambrose Bierce, πρωτοπόρο του horror fiction και του αμερικανικού weird, ο οποίος έμεινε στη λογοτεχνική ιστορία ως ένας από τους πατεράδες του ψυχολογικού θρίλερ. Γράφει ιστορίες βίαιης σάτιρας σε μια πρόζα ξηρή και με μεγάλες δόσεις μαύρου χιούμορ. Το Nothing matters του ταιριάζει γάντι.
Η παράσταση είναι μια σπονδυλωτή ανατομία της βίας. Μια cult, γκροτέσκα, βιτριολική, παρανοϊκή, αλλά στέρεα αλλόκοτη μαύρη αλληγορία για το τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο στο κακό (και στο ακόμα χειρότερο). Το έργο αποτελείται από τέσσερις ιστορίες, μέσα από τις οποίες οι ήρωες αφηγούνται με ωμότητα, παγερή ειρωνεία, και αυτοκυριαρχία, πώς σκότωσαν γονείς και λοιπούς συγγενείς, κάτω από συνθήκες ιδιαζόντως ειδεχθείς.
Η Γεωργία Ανδρέου επιδιώκει να ενορχηστρώσει τον κυνισμό. Να βυθιστεί, μαζί με τους αντι-ήρωες στο υποσυνείδητο του καθενός και να ερευνήσει όχι γιατί ο Bierce έγραψε ένα τέτοιο έργο, αλλά με ποιο τρόπο οι άνθρωποι εξακολουθούμε να συνδεόμαστε με αυτό.
Η «Λέσχη Γονεοκτόνων» είναι μια κραυγή αφύπνισης γιατί αυτό που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι παρά το αποτέλεσμα αυτού που έχει ήδη καλλιεργηθεί, αυτού που η κοινωνία έχει επιτρέψει να δημιουργηθεί.
Οι σκοτεινές μελωδίες και οι οργισμένες νότες των Okwaho φωτίζουν τον ψυχισμό των ηρώων, πλαισιώνουν τη δράση και συμπαρασύρουν τους θεατές σε ένα ασφυκτικό κλοιό.
Η παράσταση αποτελεί το πρώτο μέρος της Τριλογίας για τη Βία και τη Βλακεία.
Σκηνοθέτης, ηθοποιός, αρχαιολόγος. Ζει και δημιουργεί στην Αθήνα, ενώ, παράλληλα με το θέατρο, δραστηριοποιείται στην Ειδική Αγωγή. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων, με μεταπτυχιακό τίτλο στη Διαχείριση Πολιτισμικής Κληρονομιάς. Έχει σπουδάσει υποκριτική στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης «Βεάκη» και είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Σκηνοθετών, με δραστηριότητα στον χώρο του θεάτρου και της συγγραφής από το 2005. Έχει συμμετάσχει σε θεατρικές παραγωγές ως συγγραφέας, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνοθέτη και ηθοποιός και έχει συνεργαστεί με θεατρικές ομάδες και θέατρα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, ενώ ποίησή της έχει μελοποιηθεί και ερμηνευτεί στην Αθήνα και τη Βιέννη (Μυsikverein Brahns-Saal). Πρόσφατες σκηνοθετικές της δουλειές είναι, «Πείνα» του Χαράλαμπου Γιάννου, στο Σπίτι της Κύπρου (θεατρικό αναλόγιο, 2016), «Τρεις Αδελφές» του Άντον Τσέχωφ, στο θέατρο “Τζένη Καρέζη” (2015) και «Η Κασσάνδρα και ο λύκος», της Μαργαρίτας Καραπάνου σε θέατρα στην Ελλάδα (2011 - 2012). Εκτός από τη «Λέσχη Γονεοκτόνων», αυτήν την εποχή βρίσκεται σε διαδικασία μελέτης και προετοιμασίας των επόμενων δύο έργων της τριλογίας για τη Βία και τη Βλακεία, καθώς και του εγχειρήματος «Νέκυια», ενός διαδραστικού, δια-καλλιτεχνικού και διεπιστημονικού εγχειρήματος βασισμένου στην τελετουργία του θανάτου. Okwaho Οι Okwaho («λύκος» στη γλώσσα των Μοϊκανών) δημιουργήθηκαν το 2013 με έδρα την Αθήνα από τον Γιώργο (κιθάρα, φωνή) και τον Μπάμπη (μπάσο) και το σχήμα ολοκληρώθηκε το 2014 με την προσθήκη του Αντρέα (τύμπανα). Ο ήχος τους είναι ένα μείγμα doom, sludge και stoner με κοινωνικοπολιτικό και ενίοτε πιο προσωπικό στίχο. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ηχογράφησαν το πρώτο τους demo και για τα επόμενα δύο χρόνια επικεντρώθηκαν στις ζωντανές εμφανίσεις. Τον Φεβρουάριο του 2017 μπήκαν ξανά στο στούντιο και μέσα σε 4 μέρες ηχογράφησαν εννέα κομμάτια εκ των οποίων τα εφτά κατέληξαν και στην πρώτη, full length, αυτοχρηματοδοτούμενη κυκλοφορία τους. Τον Μάρτιο του 2018 έγινε η ψηφιακή κυκλοφορία του δίσκου και το Νοέμβρη βγήκε σε cd σε μια, πρωτότυπη όσο και ακραία, χειροποίητη συσκευασία από… γυαλόχαρτο! Τραχύ πράμα! Κάπου στο ενδιάμεσο κυκλοφόρησαν το πρώτο τους βίντεο, για το κομμάτι God of Gold. Ταυτόχρονα εμφανίζονται και σε επιλεγμένα live. Για τις ανάγκες της «Λέσχης Γονεοκτόνων», στο μπάσο ο Βασίλης Παπαβασιλείου.
Πληροφορίες Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579 Facebook: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης – Michael Cacoyannis Foundation Twitter: @MCF_MCacoyannis Instagram: @mcf.gr | Hashtag: #MCF Youtube: MCacoyannisF Ημέρες παραστάσεων: 21 & 28/2, 7/3 2019 στο Θέατρο του ΙΜΚ στις 21:00 Διάρκεια παράστασης: 69 λεπτά χωρίς σταματημό ! Εισιτήρια
Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Μειωμένη τιμή: 8 ευρώ
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για νέους κάτω των 17 ετών.
Η Γεωργία Νταγάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τo Ρέθυμνο Κρήτης. Από την ηλικία των 12 χρόνων ξεκίνησε μαθήματα κρητικής λύρας ενώ παράλληλα ξεκίνησε πιάνο, φωνητική, θεωρία και αρμονία της μουσικής. Από αρκετά μικρή ηλικία ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική και έχει συνεργαστεί με πολλούς παραδοσιακούς μουσικούς αλλά και με ερμηνευτές της έντεχνης σκηνής, μια και το ρεπερτόριο της είναι ευρύτερο. Έπειτα από πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Γιάννης Σπάθας, ο Γιάννης Κούτρας, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ο Αντώνης Μίτζελος, ο Γιώργος Ανδρέου και πολλοί άλλοι, δημιούργησε την δική της ηλεκτρική και ακουστική μπάντα η και μόνο μ’ ένα πιάνο, παίζοντας σε όλη την Έλλάδα, σε μαγαζιά και σε καλοκαιρινές συναυλίες.
...let's raise a glass or two, to all the things I've lost on you ...!!! Η όψη της αρχικά σε ξεγελά καθώς με την πρώτη ματιά μοιάζει με 25χρονο αγόρι. Έχει κοντά σγουρά μαλλιά, είναι μικροκαμωμένη και νευρική. Η φωνή της όμως προδίδει αμέσως την ταυτότητα της. Πρόκειται για την 34χρονη Laura Pergolizzi, που έγινε γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομά της, LP. Η LP γεννήθηκε στο Long Island της Νέας Υόρκης και μετακόμισε στο Λος Άντζελες το 2010.
Οι Άλφα Πέντε ξεκίνησαν ως το project δυο νέων Ελλήνων μουσικών, του Σταύρου (Ohmer) και του Σπύρου (Ναυαγός). Η μουσική τους είναι χιπ χοπ με ελληνικό στίχο και σίγουρα δεν είναι από τα ονόματα εκείνα που είναι πολύ γνωστά στο κοινό. Πήραν το όνομά τους από Το «Α», το οποίο είναι από τη λέξη άρθρο, που είναι το άρθρο 5 του συντάγματος, και λέει ότι «στην ελληνική επικράτεια όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή, καταγωγή, θρησκευτικά πιστεύω, κοινωνικό στάτους, κλπ.».
Οι The National Fanfare of Kadebostany είναι... η ορχήστρα της Δημοκρατίας της Kadebostany. Genre: idm / electronica / noise / balkan / experimental / instrumental / πιάνο, τσέλο, ακορντεόν, μπάντζο, σαξόφονο, βιολί, φαγκότο... (ενίοτε ανατολίτικο, ενίοτε πομπώδες και εμβατηριακό, ενίοτε ακατάληπτος θόρυβος) Στην πραγματικότητα πρόκειται για το project του Ελβετού παραγωγού Kadebostan, σε συνεργασία με τους Rational Diet, ένα "ensemble ακουστικής μουσικής δωματίου", με έδρα του το Minsk της Λευκορωσίας.
Ένα υπέροχο, σπάνιο τραγούδι από τον Adrian John Loveridge . Κυκλ o φόρησε το 1981 στο επίσης δυσεύρετο άλπουμ του με τίτλο “ Square One ”. Ελάχιστες πληροφορίες μπόρεσα να βρω για αυτόν τον καλλιτέχνη, μόνο ότι γενήθηκε στο Lyme Regis της Αγγλίας γύρω στο 1950 και ζούσε στη Νέα Υόρκη το διάστημα που ηχογράφησε το album . Κάποιος από τη γενέτειρά του ενημέρωσε μέσω ενός σχολίου του στο youtube , ότι ο Loveridge απεβίωσε προ δεκαετίας. Το ίδιο άτομο ανέφερε ότι ο Loveridge είχε γράψει πολύ υλικό, αλλά η μόνη πραγματική του επιτυχία ήταν όταν έγραψε δυο τραγούδια για ένα άλμπουμ της Laura Branigan . Τέλος αναφέρω ότι το πρωτότυπο τραγούδι γράφτηκε το 1979 από ένα συγκρότημα ονόματι Thieves , για το οποίο επίσης δεν υπάρχουν στοιχεία. Lyrics: 400 dragons it's gonna be rough six million soldiers of fortune I'd fight them all for a night in your love... 400 dragons and if that ain't enough send ten million Venus invaders I'd ...
Χθες και με καθυστερηση αρκετων μηνων ειναι η αληθεια, ειδα την ταινια του Ακι Καουρισμακι, Le Havre. Πολυ καλη ταινια, αλλα η χαρα ηταν διπλη γιατι ανακαλυψα ενα κομματι-διαμαντι απο το 1965. Το κομματι ειναι απο τους The Renegades και λεγεται Matelot, που σημαινει ναυτης χαμηλης βαθμιδας.
Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη Kate την εποχή που ανυπομονούσα να μπω σε club. Με πάει πίσω στο παρελθόν μου στο “Party Girl”! Το ιδρυτικό μέλος των B-52 Kate Pierson, στα 76 της παρακαλώ, κυκλοφορεί στις 20 του Σεπτέμβρη το νέο solo album της με τίτλο "Radios and Rainbows". Δύο μόλις κομμάτια απο αυτό το album έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το αριστουργηματικό "Evil Love", μια 60ς ρεπλίκα τραγουδάρα που χαρωπά μιλά για εκδίκηση στα χνάρια του A lover spurned και το club τραγούδι “Take Me Back To The Party”, το οποίο έγραψε μαζί με τον Jimmy Harry, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τη Madonna, την Pink και πολλούς άλλους. Το βίντεο σκηνοθέτησε η Eleanor Greene και επιμελήθηκε ο John Stapleton. Γι αυτό το κομμάτι η ίδια έχει δηλώσει: "Ήθελα αυτό το τραγούδι να συνδεθεί με τους θαυμαστές των B-52. Είναι ένα τραγούδι disco που φέρνει στο νου μια νεότερη...
“Η Βασίλισσα της avant-garde pop” - Esquire “Queen of the Revolution” – Madame Figaro “Stunningly emotive vocals... atmospheric soundscapes” - Rolling Stone India “Ilia has perfected a performative style like no other in the music industry…she gradually shed her layers as she shuffled into a hypnotic and futuristic goth-pop that took a mystical turn with the use of the traditional organ of santour, creating a perfectly orchestrated musical chaos.” Maro Angelopoulou – Europavox Η IOTA PHI μετά την συνεργασία της με το εμβληματικό γκρουπ των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ στο κομμάτι Ίριδα", κυκλοφορεί το πρώτο single από τον επερχόμενο της δίσκο. Σε σύνθεση και παραγωγή της ίδιας, με σταθερό συνεργάτη τον Μιχάλη Δέλτα, το ΜΑΖΙ είναι ένα αναπάντεχο και τολμηρό κράμα διαφορετικών μουσικών ειδών. Στοιχεία ρεμπέτικου, ντραμς 808, ηλεκτρονικός πειραματισμός και tribal στοιχεία συνθέτουν το ηχοτόπιο του ΜΑΖΙ. Ένα love story ή μια ιστορία για τις ψυχές των ανθρώπων. Την κυκλοφορία του πρώτου της δι...
H Ikira Baru είναι μια κολομβιανή τραγουδίστρια. Είναι από την Μπαρανκίγια, στην Καραϊβική ακτή της Κολομβίας - την ίδια πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Shakira. Οι άνθρωποι στην Μπαρανκίγια είναι φιλόξενοι, αγαπούν τη διασκέδαση και τη μόδα και είναι μεγάλοι λάτρεις της μουσικής. Αυτή η ατμόσφαιρα άφησε το στίγμα στην Ikira από νωρίς στη ζωή της. Άρχισε να παίρνει μαθήματα τραγουδιού στην ηλικία των 5. Είχε διάφορους δασκάλους στο τραγούδι στην Κολομβία, την Αργεντινή και την Αυστραλία.
Ο «Σταυρός του Νότου» ξεκίνησε με τις χειρότερες προοπτικές για τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος είχε κάνει μεγάλη αίσθηση στο κοινό μετά τη μεταπολίτευση με τους πρώτους του δίσκους (όπως τα «Τραγούδια της λευτεριάς» [1978] και η «Μουσική πράξη στον Μπέρτολτ Μπρέχτ» [1978]) και είχε αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές για τη δουλειά του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου